چرا عاشق کسانی می شویم که اگر همجنس ما بودند، بهترین دوست ما نمی‌شدند؟! اصلا چرا عاشق می‌شویم؟ این ویدیو به شوپنهاور و اراده معطوف به حیات او از دید آلن دوباتن می‌پردازد. به نظر می‌رسد این ویدیو در شباهت دادن او به بودا کمی اغراق می کند. ممکن است شوپنهاور و بودا هر دو از مساله رنج متاثر شده باشند اما پاسخ و رویکردشان به این مساله زمین تا آسمان تفاوت دارد. بدون این که بخواهیم درستی یا نادرستی یکی از این دو رویکرد را نشان دهیم، باید بپذیریم که آنها که به زندگی معنا می‌دهند و آنها که معنا را از زندگی می‌گیرند، با استقبال مشابهی مواجه نمی‌شوند. بودا را اساتید دانشگاهی با کلام شیرینشان به جهان معرفی نکردند که گناه ناشناخته ماندن شوپنهاور را به گردن شیوه تدریس دانشگاه‌ها بیندازیم. 

چرا پردازش و تجزیه و تحلیل عواطف و احساسات مهم است و چگونه باید انجام شود؟ احساساتی که به رسمیت شناخته نشده‌اند چگونه خود را نشان می‌دهند؟ واکنشهای جبرانی ناپخته و نامتوازن به عواطف و احساسات سرکوب شده چه تاثیری بر زندگی می‌گذارند؟

هوش را معمولا بصورت عمومی می‌شناسیم و با مفهوم هوش عاطفی کمتر آشنایی داریم. هوش عاطفی مادرزادی است یا اکتسابی؟ چگونه می‌توان هوش عاطفی را بهبود داد و اصلا چرا باید این کار را کرد؟ تبعات پرورش ندادن هوش عاطفی چه می‌تواند باشد؟ 

باور عمومی آن است که در روزگار غریبی زندگی می‌کنیم اما تاریخ تصویر دیگری پیش چشم ترسیم می کند. رسانه‌ها را اغلب موسسات عام المنفعه‌ای می‌دانیم که با صدها خبرنگار و امکانات و تجهیزات گرانقیمت هدفی ندارند جز ارائه تصویری صادقانه از جهان. اما این تصویر به شدت مخدوش است و در بهترین حالت با منافع مادی هدایت می‌شود. یکی از شعارهای رسانه چنین است: اگر در خبری، خون باشد، داغ می‌شود...

تا چه حد می‌توان به حواس، عواطف و احساسات اعتماد کرد؟ اساسا عواطف و احساسات از کجا می‌آیند و تحت تاثیر چه عواملی هستند؟ آیا می توان آنها را مدیریت کرد؟ 

آگوستینِ قدیس از نخستین و مشهورترین نظریه پردازان و پایه‌گذاران تفکر فلسفی کلیسای غرب است. او که در ابتدا پیرو مانی (پیامبر و فیلسوف ایرانی) بود، بعدها این دین را انکار کرد و رساله‌ای در رد آن نوشت اما تاثیر ثنویت مانوی در آثار او به ویژه «شهر خدا» به وضوح دیده می‌شود.

مشهورترین فیلسوف آرمانگرای تاریخ، احتمالا افلاطون است و او را با رساله جمهور، مدینه فاضله، عشق افلاطونی و معروفترین تمثیل تاریخ فلسفه می‌شناسیم (تمثیل غار).

باروخ اسپینوزا، نمونه خوبی است از رویکرد عقلیِ فلسفه نسبت به پرسش خدا و همه آنچه که در این رویکرد نمی‌گنجد!