آیا همزمان می توان در چندین زمینه بی عیب و نقص بود؟ چنین افرادی را می شناسید؟ چگونه به چنین جایگاهی رسیده اند؟ مدیریت زمان یا استعداد؟ اگر انتخاب میان ستاره شدن در یک زمینه و عملکرد قابل قبول در چندین زمینه باشد، شما کدام را انتخاب می کنید؟ تنوع یا تخصص؟ کدام انتخاب برای انسان اقناع کننده‌تر است؟

آیا زخمهای روح خود را می‌شناسید؟ علائم و نشانه‌های سلامت روان را چطور؟ این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن سوالات سختی می‌پرسد که قطعا پاسخ به همه آنها مثبت و اطمینان‌بخش نیست اما دانستن کمک می کند با مشکلاتمان آگاهانه و با حسن نیت روبرو شویم و اقدام برای حل و فصل آنها را شروع کنیم زیرا در دنیای امروز انکار و چشم بستن دیگر یک انتخاب نیست. 

معمولا برای تصمیم گیری به حس و غریزه، اطرافیان یا تجربیات قبلی رجوع می کنیم اما شاید بتوان نظام‌مند‌تر به این مساله پرداخت و در هر تصمیم گیری زوایای دید ثابتی را مد نظر قرار داد و به نتایج بهتری رسید. این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن به پنج زاویه دیدی می پردازد که در هر تصمیم گیری باید اتخاذ کنیم.

جامعه، رسانه ها و کتابهای موفقیت و خودسازی هیچ یک معمولی بودن را توصیه نمی کنند. درخشیدن و استثنایی بودن توصیه روزگار و آرزوی این نسل است. فضای مجازی با شدتی عجیب بر این آتش می‌دمد. گمنامی برابرِ بد حالی و دیده شدن در فضای مجازی کلید خوشحالی معرفی می شود. این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن این برداشت را مورد بازبینی روانشناسانه قرار می دهد. میل به شهرت چه ریشه هایی در کودکی افراد و اشخاص دارد و خوشحالان و بدحالان چه کسانی هستند؟

چرا گاه برخی آدمها دربارۀ مرگ عزیزانشان خیالپردازی می کنند؟ ریشه این احساسهای دوگانه چیست؟ آیا این موضوع همیشه نشان سوءنیت یا بیماری روانی است؟ 

در ادامه بررسی تبعات عاطفی و روانی باور به جبر یا اختیار، پس از بررسی نظر نیچه درباره «عشق به سرنوشت» اکنون نقطه مقابل این دیدگاه را در اندیشه سارتر بررسی می‌کنیم و به موضوع بدباوری و خودفریبی می‌رسیم. آری گفتن به مکتوب و اجتناب ناپذیر آن‌گونه که نیچه توصیف می‌کرد، می تواند خلسه‌ای خیس از اشک به ارمغان آورد اما خلسه و سرگیجه دیگری هم هست: آن‌زمان که در لحظات سکوت و تنهایی نزد خود اعتراف می‌کنیم که می‌شد سرنوشت را طوری دیگری رقم بزنیم و هر چه مکتوب است را ما خود نوشته‌ایم.

مدرسه نظام پیچیده و عریض و طویلی است که بیش از یک دهه از سرنوشت سازترین سالهای عمر را در آن می‌گذرانیم، اما بعضی از ما هرگز فارغ التحصیل نمی‌شویم. این ویدیو توضیح می‌دهد چرا نمی توانیم تا ابد شاگرد مدرسه بمانیم و چرا نباید اینطور شود.

این ویدیو  به عادت همیشگی ما می پردازد: خیالپردازی درباره برنامه‌های بزرگ آینده و این که گذار سن چگونه توجه ما را به لحظه‌های ناب اما کوچک زندگی در زمان حال بر‌می گرداند. و توصیه می‌کند: امروز را دریاب...