چرا پردازش و تجزیه و تحلیل عواطف و احساسات مهم است و چگونه باید انجام شود؟ احساساتی که به رسمیت شناخته نشده‌اند چگونه خود را نشان می‌دهند؟ واکنشهای جبرانی ناپخته و نامتوازن به عواطف و احساسات سرکوب شده چه تاثیری بر زندگی می‌گذارند؟

هوش را معمولا بصورت عمومی می‌شناسیم و با مفهوم هوش عاطفی کمتر آشنایی داریم. هوش عاطفی مادرزادی است یا اکتسابی؟ چگونه می‌توان هوش عاطفی را بهبود داد و اصلا چرا باید این کار را کرد؟ تبعات پرورش ندادن هوش عاطفی چه می‌تواند باشد؟ 

باور عمومی آن است که در روزگار غریبی زندگی می‌کنیم اما تاریخ تصویر دیگری پیش چشم ترسیم می کند. رسانه‌ها را اغلب موسسات عام المنفعه‌ای می‌دانیم که با صدها خبرنگار و امکانات و تجهیزات گرانقیمت هدفی ندارند جز ارائه تصویری صادقانه از جهان. اما این تصویر به شدت مخدوش است و در بهترین حالت با منافع مادی هدایت می‌شود. یکی از شعارهای رسانه چنین است: اگر در خبری، خون باشد، داغ می‌شود...

تا چه حد می‌توان به حواس، عواطف و احساسات اعتماد کرد؟ اساسا عواطف و احساسات از کجا می‌آیند و تحت تاثیر چه عواملی هستند؟ آیا می توان آنها را مدیریت کرد؟ 

آگوستینِ قدیس از نخستین و مشهورترین نظریه پردازان و پایه‌گذاران تفکر فلسفی کلیسای غرب است. او که در ابتدا پیرو مانی (پیامبر و فیلسوف ایرانی) بود، بعدها این دین را انکار کرد و رساله‌ای در رد آن نوشت اما تاثیر ثنویت مانوی در آثار او به ویژه «شهر خدا» به وضوح دیده می‌شود.

مشهورترین فیلسوف آرمانگرای تاریخ، احتمالا افلاطون است و او را با رساله جمهور، مدینه فاضله، عشق افلاطونی و معروفترین تمثیل تاریخ فلسفه می‌شناسیم (تمثیل غار).

مدتی است که یک روند مشهود جهانی برای عادی‌سازی مصرف حشیش/ ماریجوانا/ علف و زدودن قبح مصرف آن در جریان است. این پدیده از چند سال پیش در فضای مجازی جهانی با اشتراک‌گذاری تجربیات مصرف کنندگان در قالب ویدیو‌ها و متنهای متفرقه شروع شد، سپس به پلتفرمهای شناخته شده‌تری مانند Ted سرایت کرد. وضعیت فضای مجازی در حال حاضر به گونه‌ای است که حتی اگر به‌عنوان یک پزشک یا داروشناس در جستجوی اطلاعاتی درباره «عوارض» حشیش باشید، بسختی چیزی پیدا می کنید!

باروخ اسپینوزا، نمونه خوبی است از رویکرد عقلیِ فلسفه نسبت به پرسش خدا و همه آنچه که در این رویکرد نمی‌گنجد!

اهمیت آموختن جغرافیای سیاسی برای ایرانیان   آموختن جغرافیای سیاسی می تواند فراتر از سلیقه و عواطف و برداشتهای عقیدتی، در میان ایرانیان، وفاق زمانی و مکانی ایجاد کند. ۱-وفاق زمانی یا همان «پیوستگی تاریخی» به این معنی که هیچ گسلی میان ایرانیان سکولار هخامنشی، زردشتی ساسانی، سنی یکی دو قرن اول اسلامی و شیعیان بعدی وجود ندارد! آنچه به شکاف تعبیر شده و باعث دلبستگی ما به یکی از این نسخه‌های ایران است، تصنعی است و قراردادی و موهوم. […]