باور عمومی آن است که در روزگار غریبی زندگی می‌کنیم اما تاریخ تصویر دیگری پیش چشم ترسیم می کند. رسانه‌ها را اغلب موسسات عام المنفعه‌ای می‌دانیم که با صدها خبرنگار و امکانات و تجهیزات گرانقیمت هدفی ندارند جز ارائه تصویری صادقانه از جهان. اما این تصویر به شدت مخدوش است و در بهترین حالت با منافع مادی هدایت می‌شود. یکی از شعارهای رسانه چنین است: اگر در خبری، خون باشد، داغ می‌شود...

ادوارد سعید، استاد ادبیات تطبیقی دانشگاه کلمبیا در کتاب ارینتالیزم یا شرق از نگاه غرب، توضیح می‌دهد که روایت قیم مآب و از بالا به پایین غرب نسبت به شرق چگونه و با چه هدفی شکل گرفته است.

در زمانه عجیبی زندگی می‌کنیم که استیصال و بن‌بست و تنگنا باعث شده بعضی آدمهای تحصیلکرده و محترم و شریف، با خونسردی به شما نگاه کنند و بگویند: «اگر با تجزیه کشوری، مردمش خوشبخت‌تر می‌شوند، چرا که نه؟!» بگذریم از اینکه هر تجزیه‌ای به کویت و بحرین منجر نمی‌شود به ویژه در شمال خلیج‌فارس زیرا درک این مساله نیاز به دانش جغرافیای سیاسی دارد که ما هنوز به آن نپرداخته‌ایم. اما چنین کج‌اندیشی‌هایی درباره آینده کشوری چون ایران، درست به […]

فصل سوم-بخش اول تاریخ خُرد و تاریخ کلان تغییرات اقلیمی، حکومت­داری و نابرابری از سال 1970 جو گالدی و دیوید آرمیتاژ اشاره می­‌کنند که از سال 1970 به این طرف اخطارهای اقلیم شناسان و بوم‌­شناسان (اکولوژیست­ها) دربارۀ وضعیت گرمایش زمین، بالا آمدن آب دریاها و تغییرات اقلیمی مدام شدیدتر و شدیدتر شده است. این رویکرد آخر الزمانی و اخطارهای تحکم­‌آمیز، از دیگر سو واکنش اقتصاددان­ها و شرکت­های تجاری و صنایع نفتی را به دنبال داشته که یا گرمایش زمین را […]

چگونه با واگذار کردن روایت تاریخی به اقتصاددانها و شکستن و ریز کردن روایت، نادان‌تر شدیم؟ تبعات این نزدیک بینی تاریخی به بهانه تخصص گرایی چه بود؟

مانیفست تاریخ می پرسد آیا تاریخ جبر است و با ژنهای خودخواه نوشته می‌شود یا در آن می‌توان آزادی یافت؟ آیا تصور آرمانشهر بیهوده است؟ تاریخ کلان کثیف چیست؟

کتاب مانیفست تاریخ اثر دیوید آرمیتاژ استاد تاریخ دانشگاه هاروارد و جو گالدی استاد تاریخ دانشگاه براون، دعوتی است برای بازگشت به روایت تاریخ کلان.