اخباری که می شکند!

Breaking News!

سال ۱۳۷۷ تازه دانشجوی پزشکی شده بودم و برای دیدن دوست و همشهری که در شهر دیگری دانشجو بود، در مسافرت به سر می‌بردم. دقیقا این صحنه را بخاطر دارم که در ماشین دوستم نشسته بودیم و پرسید:
چه خبر؟
جواب دادم:
چه خبر می خواستی باشد، اوضاع مملکت اینطور و آنطور است و انتخابات و فشار و تهدید و تحریم و جنگ و ..(الان یادم نیست دقیقا آن موقع چه خبر بود، اما مطمئن هستم وضعیت مثل الان و مثل همیشه کاملا اضطراری و روی لبه تیغ بنظر می رسید).
بدون این که رویش را از جاده برگرداند با خونسردی جواب داد:
مجبور نیستی اخبار تماشا کنی!
به قدری از این جواب حالم بهم خورد که در دل گفتم:
آخر ابله، با اخبار تماشا نکردن من، اخبار ناپدید می شود؟ مملکت گلستان می شود؟ اوضاع درست می شود؟ اگر امثال تو بیشتر دغدغه مسائل روز را داشتند شاید اوضاع درست می شد..

به مرور ارتباطم را با این همشهری که «سرش را زیر برف می کرد» قطع کردم. گاهی عکسهایش را می دیدم که طبیعت گردی می کرد و پرنده نگری و دوچرخه سواری و در کوه و بیابان می خوابید.

جالب این که در تمام این بیست سال که من در منزل و جای گرم اخبار تماشا می‌کردم و دیوانه وار تاریخ و سیاست و فلسفه می‌خواندم، منتهای هراسم این بود که ایران مورد هجوم واقع شود یا دچار قحطی شود و من در شرایط جنگی آواره شوم و در بیابان بخوابم و این همکار ما واقعا در بیابان می خوابید!

ایکاش با آن «یار ناموافق» بیشتر رفت و آمد می‌کردم.

در این مدت دست کم روزی یکبار Breaking News را دیده‌ام با این حس که این بار دیگر دنیا دچار Break می‌شود و می‌شکند! ممکن است این یک رفتار رفلکسیو باشد که آدم زخم را بخاراند یا به دندانی که درد می کند زبان بزند، اما صمیمانه پیشنهاد می‌کنم، از سبک زندگی من به سبک زندگی آن همکار و همشهری من مهاجرت کنید!

دکتر ایمان فانی

خرید بلیت وبینار تاب‌آوری برای تولید‌کنندگان محتوا