باور عمومی آن است که در روزگار غریبی زندگی می‌کنیم اما تاریخ تصویر دیگری پیش چشم ترسیم می کند. رسانه‌ها را اغلب موسسات عام المنفعه‌ای می‌دانیم که با صدها خبرنگار و امکانات و تجهیزات گرانقیمت هدفی ندارند جز ارائه تصویری صادقانه از جهان. اما این تصویر به شدت مخدوش است و در بهترین حالت با منافع مادی هدایت می‌شود. یکی از شعارهای رسانه چنین است: اگر در خبری، خون باشد، داغ می‌شود...

رسانه به عنوان یک کسب و کار ناچار است همواره خود را در خط مقدم ذهن مخاطب نگاه دارد و از این رو ایجاد حس اضطرار از مهم‌ترین ابزارهای آن است. تنها در نگاه گذشته نگر می توان دریافت که بیشتر این اضطرار پوچ و بیهوده بوده است.

کدام اخبار را دنبال کنیم؟ اخبار دنیای بیرون یا عالم درون؟ اهمیت و اولویت اخبار در زندگی شما کجاست؟ آیا می‌توانید اطلاعاتی که به شما می‌رسد را مدیریت کنید؟