هومیوپاتی از مشهورترین شاخه‌های طب جایگزین است به طوری که حتی تا چند سال پیش بخشی در کتاب مرجع طب داخلی (هاریسون) در قسمت گزینه‌های طب جایگزین به آن اختصاص داده شده بود.اما آنچه به عنوان توضیح علمی در دفاع و توجیه هومیوپاتی پیشنهاد می‌شود با روشهای متعارف علمی قابل اثبات نیست.

به تازگی مطالب زیادی درباره گیاهخواری، خام گیاهخواری و غیره در فضای مجازی منتشر می‌شود و کانالهای زیادی (بنیادگرایی گیاهخوارانه) «وگانیزم» را تبلیغ می کنند. اما واقعیات در این باره چیست؟ گوشت خوردن خوب است یا بد؟ نخست آن که بیاد داشته باشیم هر تفریطی بدنبال افراط می‌آید و خود افراط بعدی را باعث می‌شود. وگانیزم تفریطی، پاسخی است به گوشتخواری افراطی که تنها در همین چند دهه اخیر در سراسر جهان فراگیر شد. تا پیش از آن گوشت یک کالای لوکس و تجملی بود که در جشن‌ها و اعیاد و مراسم از چند هفته یکبار تا چند ماه یکبار مصرف می‌شد اما پرهیز کامل از فرآورده‌های حیوانی هرگز در تاریخ شایع و رایج نبوده است.

سال ۲۰۱۹ در آمریکا سال شیوع بی سابقه سرخک (از سال ۱۹۹۲ تاکنون) بوده است. علت، پاکه‌هایی از جمعیت هستند که به دلیل باورها و افکار خاص کودکانشان را واکسینه نمی‌کنند.

می توان تصور کرد که رنج حاصل از تنهایی در زندگی انسان کارکردی تکاملی داشته و درست مانند درد فیزیکی، یک زنگ خطر بوده است. به ویژه که عزلت گزینی در طی یک چرخه تشدید شونده به انزواطلبی بیشتر می انجامد. همه‌گیری درونگرایی و پسرفت مهارتهای اجتماعی می‌تواند خطرناک باشد.

آیا آدمهای باهوش تنهاترند؟ هوش موجب تنهایی می شود یا تنهایی ذهن را به کار می اندازد؟ می توان استدلال کرد که هوش عاطفی به دقت و توجه به جنبه‌های مخفی، معذب کننده و گاه ترسناک خویشتن منجر می‌شود و از این رو به تنهایی می انجامد. کسانی که بخواهند به سوالات سخت درباره خود و دیگران بپردازند، اغلب منزوی می‌شوند. این انزوا را باید گرامی شمرد یا از آن فرار کرد؟ چه مخاطبی جز اطرافیان می تواند ساعات تنهایی آدم باهوش را پر کند و آیا این مخاطبین همان کارکردهای مثبت روابط اجتماعی را دارا هستند؟ نقش هنر در این میان چیست؟