کدام اخبار را دنبال کنیم؟
کدام اخبار را دنبال کنیم؟ اخبار دنیای بیرون یا عالم درون؟ اهمیت و اولویت اخبار در زندگی شما کجاست؟ آیا می‌توانید اطلاعاتی که به شما می‌رسد را مدیریت کنید؟ این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن، ارزش و اهمیت اخبار در زندگی روزمره را بررسی می‌کند.
می‌دانیم برای شأن و احترامش هم که شده باید از اخبار جا نمانیم. برای همین ماهواره گذاشته‌ایم و دورتادور کرۀ زمین را کابل فیبر نوری کشیده‌ایم و آژانسهای خبری درست کرده‌ایم تا با اضطراری دیوانه‌وار هر خبری را از هر کجای کره زمین ظرف چند دقیقه به اطلاع ما برسانند.
از آن‌طرف به وسایل کوچکی مجهّز شده‌ایم و دم دستمان داریم که در فواصل یک تا پنج دقیقه و نه دیرتر چک می‌کنیم، تا همۀ داستانها آناً زیر نظرمان باشد. یک صندلی درست بغل رینگ مسابقه به ما داده‌اند که جریان ثانیه‌ای تاریخ را تماشا کنیم. در نتیجه خیلی بیشتر می‌بینیم و عجیب است که همزمان خیلی کمتر می‌بینیم.
حضور دائم اخبارِ بیرون جلوی توانایی‌مان را برای درک اخباری به همان اندازه مهم اما کمتر مشهور و جنجالی می‌گیرد: اخبار درون.
ما ذاتاً زیاد برای دیدن درون مجهّز نیستیم. خودآگاهی مثل قایقی روی دریایی از عواطفِ انکار شده سرگردان است. برای روبرو شدن با بسیاری از احساسات و ایده‌ها شجاعت زیادی لازم است. اگر بخواهیم بیشتر درباره‌شان بدانیم، ما را هیجان‌زده و مضطرب یا غمگین می‌کنند. پس با اخبار بیرون اخبار درون را ساکت می‌کنیم: آبرومندانه‌ترین بهانه‌ای که اختراع شده تا ما درون ذهن خودمان آزادانه پرسه نزنیم.
نمی‌گوییم اخبار بیرون برای کسی مهم نیست؛ شاید مهم‌ترین مسئلۀ زندگیِ کسی در قارّه‌ای دیگر باشد؛ یا در شرکتی در پایتخت یا سطوح بالای حکومت. موضوع این است که این اخبار تقریباً با اولویّتهای واقعی و شخصی ما در سالهای آتی بی‌ارتباط‌اند؛ چیزهایی که عمدۀ زندگی ما و استعدادهایمان را در بخشی از عمر که برای ما باقی مانده می‌سازند.
تاثّر‌انگیز است که این همه کنجکاو غریبه‌ها باشیم و تکان‌دهنده است که نهایتاً برای این اتلاف دائم انرژی چه بهای سنگینی می‌پردازیم. ما افکار فروتنانه و ظریف را رد می‌کنیم: افکاری در مورد اینکه در قدم بعد چه کنیم؛ با چه کسانی حرف بزنیم؛ افکاری که آیندۀ ما به آنها بستگی دارد. همۀ اینها به خاطر ماجراهای چشمگیرترِ لحظه‌ای اتّفاق می افتد.
ولی این نمایشها نجاتمان نمی‌دهند و رشد ما و مسئولیّت‌هایمان ذرّه‌ای برایشان مهم نیست. به نظر دور از عقل سلیم است که چیزی از اخبار مهم‌تر باشد. ولی هست، زندگی خود ما! که در کمال تأسّف با چنین بهانه‌های آبرومندانه‌ای از روبرو شدن با آن اجتناب می‌کنیم.
ترجمه: دکتر ایمان فانی
