پشتکار در کارهای خلاق

چه کنیم وقتی توانایی عملی ما در کارهای خلاق به پای ذوق و سلیقه‌مان نمی رسد؟ این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن به موضوع پشتکار در کارهای خلاق می‌پردازد.

با این حس شروع می‌شود که {نتیجه کار} باید چه شکلی باشد:

 زیبا، ماهرانه، خوش‌طرح، بی‌نقص. حس هیجان انگیزی است. بیدار می‌شوید، پر از امید و انرژی از تخت بیرون می‌پرید و شروع به کار می‌کنید. در ذهنتان دقیقاً می‌دانید که می‌خواهید شاهکارتان چه شکلی باشد.

کار می‌کنید، عرق می‌ریزید، سخت‌تر از هر چه تصوّر کرده‌اید…

قدمی از کارِ نهایی فاصله می‌گیرید و می‌فهمید نتیجه با امیدهایتان فاصله دارد.

بی‌رحمانه‌تر بگوییم:

وحشتناک شده و حالتان از دستاوردتان به هم می‌خورد. فقط به این فکر می‌کنید که چه می‌خواستید و چه شد. انگار سلیقه‌تان از توانایی‌تان جلوتر است. از درماندگی شاید به آغوش کسی که دوستتان دارد پناه ببرید یا شاید تنها بنشینید و به این فکر کنید که چقدر کارتان متوسّط است. نگاهش کن. از یک سرگین‌غلتان فسقلی بهتر نیستید. دست­کم او سخت کار می‌کند. در اوج غم به تختخواب بر می‌گردید.

مشکل این است: این رفتار خیلی ساده است؛ ناامیدی کاری ندارد.

قانون اوّل کارهای خلّاق: خودتان را به خاطر مشقهای اوّل ببخشید. عجله نکنید، هر روز کمی پیش بروید. برنامه داشته باشید و به آن پایبند باشید، بدون امید و بدون یأس. به همین منوال روزها، ماهها، سالها حتّی دهه‌ها کار کنید و نهایتاً روزی استعدادتان به پای سلیقه‌تان می‌رسد، چیزی هم­تراز انتظارتان خلق می‌کنید. شاید بشود کمی به خودتان ببالید و کسی چه می‌داند، شاید دنیا هم کمی به شما ببالد.

پس فقط ادامه بدهید.

ترجمه: ایمان فانی