اهمیت آموختن جغرافیای سیاسی برای ایرانیان

آموختن جغرافیای سیاسی می تواند فراتر از سلیقه و عواطف و برداشتهای عقیدتی، در میان ایرانیان، وفاق زمانی و مکانی ایجاد کند.

۱-وفاق زمانی یا همان «پیوستگی تاریخی» به این معنی که هیچ گسلی میان ایرانیان سکولار هخامنشی، زردشتی ساسانی، سنی یکی دو قرن اول اسلامی و شیعیان بعدی وجود ندارد! آنچه به شکاف تعبیر شده و باعث دلبستگی ما به یکی از این نسخه‌های ایران است، تصنعی است و قراردادی و موهوم. مطالعات تاریخی میدانی و کاوشهای باستانی ثابت کرده که مثلا زندگی روزمره ایرانیان صد سال پیش از ورود اعراب و سیصد سال پس از آن دستخوش تغییر اساسی نشده و تعجبی ندارد زیرا جغرافیایی که مردم در آن زندگی می کردند، عوض نشده بود! تنها تغییر ابدی جغرافیا، تغییر پایدار و دراز مدت سیاسی ایجاد می کند.(که در ویدیوهای بعدی با مثال عملی به آن خواهم پرداخت)

۲-وفاق مکانی یعنی در همین دوران ما، تفاوت میان استانها، اقوام، فرهنگها و زبانهای ایران، سرنوشت سیاسی متفاوتی را دیکته نمی کند. این را همه مشاوران ژئوپولتیک و کارشناسان نظامی و‌دیپلماتیک ایرانی و خارجی می دانند اما اکنون زمانی است که جامعه‌شناسان و روانشناسان و روزنامه‌نگاران و‌مردم عادی ایران هم بدانند و این دانش را از رسانه‌ها و زندگینامه‌های سیاسی و مصاحبه‌های جنجالی نمی توان بدست آورد.

تقسیم بندی سیاست ورزان ایرانی به «وطن پرست و وطن فروش»، «پدر سوخته و پدر آمرزیده»، مفید نیست. اغلب، آنچه تازه پس از گذشت زمان دراز ، در رویکرد گذشته نگر به چشم می خورد این است که تضادها نه حاصل شرافت یک گروه و خیانت دیگران، بلکه حاصل درک اساسا متفاوت از «نفع مملکت» بوده است. خبر خوب این که ایران، دوستداران بسیار دارد. خبر بد اینکه دوستداران ایران متاسفانه اغلب در خلاف جهت هم کار می کنند و موضع می‌گیرند. در این وضعیت منطق علمی جغرافیای سیاسی می تواند یکی از گفتمانهای وحدت بخش باشد.

باید نامها و طبعها و مزاجها را فراموش کنیم و به شناخت روندها بپردازیم.
برای تهیه و تدوین مطالب بخش جغرافیای سیاسی مطالعه وسیعی صورت گرفته و زمان زیادی صرف شده است، اگر با آنچه تا کنون از سیاست شنیده‌اید تفاوت دارد، قدری صبر کنید تا همه نقاط به هم بپیوندد و تصویر کامل پیش روی شما شکل بگیرد.

“صبر باید کرد تا خون شیر شد”

ایمان فانی