بعد از انتخاب دونالد ترامپ به ریاست جمهوری و در جریان مراسم تحلیف اتفاق جالبی افتاد که پیش درآمدی برای همه اتفاقات بعدی و نشان دهنده یک تحول جدی در ادراک جهانی بود؛
عکسهای هوایی که جمعیت مراسم تحلیف و آغاز بکار این رییس جمهور در تاریخ ۲۰ ژنویه ۲۰۱۷ را با ساکن قبلی کاخ سفید مقایسه می کردند، نشان دادند که استقبال از مراسم ترامپ بسیار کمتر بوده است! صرف نظر از این که این موضوع چه ارزش و معنی می‌تواند داشته باشد، واقعیت عکسها مساله ای نبودکه بشود در موردش تردید کرد.
اما در کمال تعجب دونالد ترامپ، معاونانش و شبکه های خبری نزدیک به ترامپ ادعا کردند که جمعیت شرکت کننده نسبت به زمان اوباما بسیار بسیار بیشتر بوده و کوتاه هم نیامدند!
وقتی که این افراد درباره حجم کم جمعیت شرکت کننده توسط شبکه های خبری دیگر، مورد پرسش و راستی آزمایی و در برابر شواهد انکار ناپذبر قرار گرفتند، خانم کلی اَن کانوِی، مشاور و سخنگوی ترامپ که بدروغ گویی متهم شده بود، حرف جالبی زد:
ایشان گفت ما درباره تعداد جمعیت دروغ نگفتیم، بلکه صرفا حقایق جایگزین یا آلترناتیوی مطرح کردیم!
این عبارت، حقایق آلترناتیو…مورد توجه و تمسخر رسانه‌ها قرار گرفت و فیلم کمدی «ریاضیات آلترناتیو» هم با الهام از این واقعه ساخته شد:
کسانی که ادعایی سخیف را به اسم حقایق آلترناتیو قالب می کنند.
در فیلم والدینی که صاحب پول و‌قدرت هستند، با هوچی گری در مساله بدیهی و غیر قابل بحثی مثل دو به اضافه دو مساوی چهار شک و شبهه وارد می کنند، و مفهوم آزادی و استقلال فکری را باز تعریف می کنند.
خانم معلم به نفرت از کودکان، خشک مغزی و نهایتا اتهام قدیمی و تکراری نفرت از آمریکا و کمونیست بودن متهم می‌شود.
روند وقایعی که از ۲۰۱۷ و طی سه سال بعد ریاست جمهوری ترامپ اتفاق افتاد، ثابت کرد که قراراست حقایق آلترناتیو بیشتر و بیشتری طرح شود.
و‌در واقع مردم در مقابل قبح دروغگویی حساسیت زدایی شوند.
البته این روندی بود که بصورت یک موج در تمام جهان راه افتاد و آخرین ثمراتش انکار وجود ویروس کرونا و ظاهر شدن برخی دولتمردان بدون ماسک در بین جمعیت و حاشا کردن علم پزشکی و واکسن و باور به تخت بودن کره زمین است.
با توجه به همه وقایعی که اتفاق افتاده، می‌شود این کمدی کوچک را در ردیف فیلمهای پیش‌گویانه تاریخ سینما قرار داد.
درباره علت این اتفاق و نقش سوشیال مدیا در رسمیت دادن به مطالب نادرست و بی پایه زیاد می توان سخن گفت.
اما شاید نکته کلیدی همان اتهام مجری تلویزیون به خانم معلم باشد؛
اینکه تو از آمریکا متنفری…
در واقع تعداد دروغگوها و راستگوها در دنیا تغییر نکرده
بلکه موضع عاطفی مردم نسبت به راست و دروغ تغییر کرده
دیگر کسانی که راست می‌گویند محبوب نیستند چون به اندازه کافی رادیکال یا با شرف یا با عرضه و غیره به نظر نمی رسند.
مردم عصبانی و خسته اند و برای بروز عصبانیتشان حاضرند حتی با واقعیت بدیهی لجبازی کنند و حتی از این لجبازی لذتی شیطانی و خبیثانه می برند.
همانطور که یکی از دوستان در کامنتها اشاره کرده، پایان خوب این کمدی را نباید باور کرد. طی سه سال گذشته موضع خانم معلم مرتب ضعیف‌تر شده و می‌شود گفت طرفداران دو به اضافه دو مساوی چهار دیگه در اکثریت نیستند.
و کسانی که واقعیات آلترناتیو را پیش می‌برند هم دیگر صرفا از صاحبان پول و قدرت نیستند. اکنون زمانی است که ژوکرهای خشمگین به شقیقه ریاضیات تیر خلاص می زنند.
باید گفت طرفداران دو به اضافه دو مساوی چهار نباید مغرور می شدند.
در شرایط حاضر پراکندگی و حیرت و سرگشتگی در آرا و عقاید تمام و کمال است. انگار واقعه برج بابل دوباره تکرار می شود:
« گفتند بگذار تا شهری و برجی بنا کنیم، که سر به آسمان بساید، و ناممان را بلند آوازه کند، مبادا که در زمین پراکنده شویم.
و خداوند خدا فرود آمد تا در شهر و باروی برساخته فرزندان آدم را بنگرد و خداوند خدا گفت هشدار! این مردم یگانه اند و گوینده به یک زبان و آغاز به ساختن این کرده‌اند! اکنون دیگر هیچ چیز آنها را از ساختن آنچه تخیل کرده‌اند باز نمی دارد. بگذار فرود آییم و زبانشان را مشوش کنیم که هیچ کس سخن دیگری را نفهمد، و اینگونه خداوند ایشان را در زمین پراکنده کرد و از ساختن شهر باز ماندند.»
