همه بازی‌های جسم با ذهن

این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن به بازی‌های جسم با ذهن و تاثیر تلاطم‌های فیزیکی در دریافت‌ها و احساسات ما می‌پردازد.

لینک موسسه مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE

یکی از تناقضات موقع تلاش برای فهم ذهن انسان این است که باید قبول کنیم در لحظات خاصی، آنچه در ذهن می‌گذرد، اندیشه‌هایی که دل مشغولمان می‌کند و خلقمان زیاد ربطی به ساز و کار خود ذهن ندارد. مثلا ممکن است ناگهان بنظر بیاید ما درک جدید و خاصی از جهان پیدا کرده‌ایم. ناگهان به قطعیت می رسیم که باید شغلمان را رها کنیم، از همسرمان جدا شویم یا دیگر چشممان به فرزندان حق نشناسمان نیافتد یا ممکن است سرسختانه حس کنیم به قطعیت سیاسی جدیدی رسیده‌ایم. جامعه کلا فاسد است و ذات بشر باطنا خودخواه است.

ولی در آینده با نگاه گذشته نگر شاید بفهمیم این ایده‌ها الزاما منطقا و واقعی نیستند.صرفا تراوشی هستند از یک موضوع ظریف که نادیده گرفته‌ایم:  اینکه شب قبل چهار ساعت کمتر خوابیده‌ایم یا از اول صبح آب نخورده‌ایم.

خیلی از چیزهایی که به آن فکر می کنیم علیرغم اینکه ظاهرا بر پایه عقلانیت بنا شده، در اصل ناشی می‌شود از تلاطم جسمی که ما از آن قابل تفکیک نیستیم. افکار ما ممکن است حاصل ناهار ظهر باشند یا ساعتی که به رختخواب رفته‌ایم یا آخرین باری که اجابت مزاج کردیم یا اینکه سطح قند خونمان چقدر است.

این دیدگاه ممکن است بشدت توهین آمیز بنظر بیاید. بیشک ما خردمندتر و زرنگ تر از آن  هستیم که با یک نوشابه قندی یا بی‌خوابی از مسیر حقیقت منحرف شویم. ولی خرد در این است که اینجا از غرایز همه والدین خوب الهام بگیریم و پیروی کنیم

پدر مادر وقتی می‌بینند شیرخوارشان ناگهان نحس و بی قرار و حسود می‌شود، می‌دانند که تحولی در شخصیت خوشایند بچه  اتفاق نیفتاده است. نگاه به ساعت می‌کنند، از حاضرین عذرخواهی می‌کنند و می‌روند طبقه بالا تا کودک را یک ساعت بخوابانند.

ذهن خیلی زود به حالت اولش برمی‌گردد، قضیه صرفا این است که جسمی که سه ساعت با حرارت تمام کله معلق زده است، یا با سگ همسایه توپ بازی کرده دیگه نمی تواند از ذهن بچه پشتیبانی کند. آدم بزرگ‌ها هم  باید به خودشان به همین چشم نگاه کنند.

وقتی ذهنمان از افکار تراژیک پر می‌شود باید یادمان باشد اتخاد مواضع تلخ همیشه ممکن است ولی وقتی این اتفاق می افتد، الزاما معنی اش این نیست که ذهن ما دلیل جدید و محکمی برای ناامیدی و پوچی کشف کرده است. دلیلش این است که انرژی کافی برای مبارزه با ترسها نداریم و نمی توانیم طرف زندگی و امید را بگیریم

می‌گوییم: «افکار تلخی دارم و خسته ام.» اما باید یاد بگیریم که بگوییم: «افکار تلخی دارم چون خسته ام.»

نباید اعتراض کنیم به این حقیقت که برخی خطوط فکری نتیجه زیادی شکلات خوردن یا در خانه نشستن هستند. از طرف دیگر خطوط فکری‌ای وجود دارند که نتیجه آب تنی کردن یا خوردن چند تا کشمش و انجیرند. خویشتن شناسی هرگز به معنای شناخت ذهن محض نیست.

خویشتن شناسی یعنی رهگیری بازیهای سرنوشت ساز  جسم ، برای انگولک کردن جسم. قبل از اینکه به حرف‌های این ذهن گوش بدهیم ممکن است لازم باشد چرتی بزنیم یا جسم را بفرستیم قدمی در پارک بزند.

ترجمه: دکتر ایمان فانی

مطالب مرتبط:

عوارض محرومیت از خواب

آیا می‌توان به احساسات اعتماد کرد؟

پردازش احساسات