نور پردازی در سینمای استنلی کوبریک
نورپردازی سینمای استنلی کوبریک
فوریه 10, 2021
نبرد فیسبوک و استرالیا
نبرد فیسبوک و استرالیا
فوریه 20, 2021
نور پردازی در سینمای استنلی کوبریک
نورپردازی سینمای استنلی کوبریک
فوریه 10, 2021
نبرد فیسبوک و استرالیا
نبرد فیسبوک و استرالیا
فوریه 20, 2021

دو گونه عشق

ما از یک واژه عشق صحبت می‌کنیم در حالی که بنظر می‌رسد دو گونه از عشق وجود داشته باشد. این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن در این باره است.
لینک مطلب در موسسه مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE
وبسایت مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE

گیج کننده است که ما درباره عشق جوری حرف می زنیم که انگار یک چیز است. در حالیکه باید دو نوع خیلی متفاوت عشق را از هم تشخیص بدهیم که در ذیل این کلمه جا می‌گیرند؛ دوست داشته شدن و دوست داشتن.
یک رابطه را وقتی می‌توانیم زنده نگه داریم که آماده باشیم کار دوم را انجام بدهیم و بدانیم که بطور غیر طبیعی یک گرایش خام به نوع اول عشق داریم. چون اول با دوست داشته شدن آشنا می‌شویم به غلط تصور می کنیم عشق معمول همین است. بچه فکر می کند والد همینطوری و خودبخود دم دست است. برای تسلی، راهنمایی، سرگرمی، تغذیه و  و جمع و جور کردن و تقریبا همیشه هم گرم و شاد و شنگول خواهد بود.
پدر و مادرها نشان نمی‌دهند ولی چه بسیار پیش می‌آید که زبانشان را گاز گرفته‌اند، جلوی اشک‌هایشان را گرفته‌اند یا آنقدر از بچه داری خسته بوده‌اند که آخر روز رمق نداشته‌اند حتی لباس عوض کنند. رابطه تقریبا همیشه بطور کامل یکطرفه است. والد عشق می‌ورزد ولی انتظار جدی برای جبران ندارد. والد ناراحت نمی‌شود اگر بچه متوجه مدل موی جدیدش نشود. یا درباره روز کاری پدر و مادرش سوالات حساب شده و دلسوزانه نپرسد. یا به مادرش پیشنهاد نکند که برود طبقه بالا و استراحت کند.
بچه و والد هر دو عشق می‌ورزند ولی در دو سر طیف و بچه از این خبر ندارد. به این خاطر در بزرگسالی وقتی ما می‌گوییم آرزوی عشق داریم عمدتا منظورمان این است که جوری دوستمان داشته باشند که زمانی پدر و مادر دوستمان داشتند.
می‌خواهیم در بزرگسالی همان تجربه مراقبت و رسیدگی دوران کودکی را بازخلق کنیم. مخفیانه در ذهنمان کسی را تصور کرده‌ایم که نیازهای ما را بفهمد هر چه می‌خواهیم برایمان بیاورد، صبر ایوب داشته باشد و دلسوز باشد. ایثار کند و کاری کند حالمان بهتر شود. این طرز فکر طبیعتا فاجعه است. برای دوام آوردن رابطه باید قاطعا از موضع کودک به موضع والد مهاجرت کنیم. باید کسی بشویم که گاهی خواسته های خودش را تابع نیازهای یک نفر دیگر کند.
برای رفتار بزرگسالانه در عشق باید برای اولین بار یاد بگیریم که یک کار واقعا مهم بکنیم. دست کم گاهی  یک نفر را بر خودمان مقدم بدانیم. عشق واقعی و بالغانه این است هر چند همه اول از این موضوع تعجب می کنند.
مدرسه زندگی فارسی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

error: Content is protected !!