مکتب ذن و سبک ادبی هایکو
مکتب ذن و سبک ادبی هایکو
25 مارس 2020
بیماریهای مشترک انسان و حیوان
بیماریهای مشترک انسان و حیوان
31 مارس 2020
مکتب ذن و سبک ادبی هایکو
مکتب ذن و سبک ادبی هایکو
25 مارس 2020
بیماریهای مشترک انسان و حیوان
بیماریهای مشترک انسان و حیوان
31 مارس 2020

اندیشه هایی به وقت طوفان

مدرسه زندگی آلن دوباتن این ویدیو را بخاطر اپیدمی ویروس کرونا منتشر کرد. اینجا اندیشه‌ هایی مطرح می‌شوند که به وقت طوفان باید به یاد داشت:
لینک مطلب در موسسه مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE
وبسایت مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE
۱-بپذیریم که ما  گونه‌ای هستیم عجیب، معزه‌آسا و بسیار شکننده که در یک سیاره مرموز با جو پر از اکسیژن ، در کنجی از این جهان پهناور زندگی می کنیم. ما هرگز به شرایطمان تسلط کامل نداشتیم و هرگز هم نخواهیم داشت. زندگی ما بی برو برگرد در گرو شرایط غیر قابل کنترل خواهد بود و باید با آرامش و وقار تسلیم این حقیقت شد.
۲- به ناتوانی مان قبل از رخداد حوادث اعتراف کنیم. به ناتوانی مغزهای پرتوانمان، به تحقیری که طبیعت به ما تحمیل می کند. به آسیب پذیری مان در مقابل حیات شگفت آور میکروبی اعتراف کنیم.
۳-کمالگرایی را رها کنیم. اندیشه زندگی های بی چین و چروک و پرتابهای بی عیب و نقص را رها کنیم. انتظار داشته باشیم که مرتبا غافلگیر شویم.
۴-تعقیب و آزاری در کار نیست: فجایع مختص ما نیست. ما را عمدا هدف نگرفته‌اند.  ممکن است قربانی باشیم ولی هرگز ما هدف نبودیم.
۵-به همنوعان خسته و آسیب دیده‌مان  عشق  بورزیم. به همسایه‌هایی که مثل ما ترسیده و حیران هستند کمک برسانیم. دوستی ها را بر پایه آسیب‌پذیری‌های مشترک و در عین حال جالب و عجیبمان بنا کنیم.
۶- خدمت کنیم: تسلی خاطرمان را از این موضوع بگیریم که دوست داشتن از دوست داشته شدن اغنا کننده تره و خادم بودن از مخدوم بودن خیلی رضایت بخش تر است. از این موج فرساینده خودخواهی و ارضای نفس، مرخصی بگیریم به نام یک هدف خیلی ساده تر: اطمینان و تسلی دادن به آدمها دیگر.
۷-بدبین باشیم: با انتظار بهترین ها را داشتن، دنبال آرامش نگردیم. بدترین احتمالات را بررسی کنیم، تا آنجا که دلمان از بدترین پبشامدها هم نلرزد. ریشه وحشت را با شناخت جنبه‌های ناشناخته اش، خشک کنیم. آنقدر که حوصله مان از ترسیدن سر برود.
۸- حق شناس باشیم: قدر صدای پرنده‌ها، نقاشی بچه ها، درخت نخل، لیمو و خاطره سواحل و آغوشها را بدانیم.
۹-به این شرایط افتضاح و عجیب و غریب بخندیم.  تا پای چوبه دار با سرسختی، خوش خلقی و حس طنزمان را حفظ کنیم.
۱۰- خودمان را ببخشیم که نمی توانیم آنقدر که دلمان میخواهد آرام و  خردمند باشیم. دیوانه بازی خیلی موقع ها زیاد هم غیر عاقلانه نیست.
۱۱-خوشی‌های کوچک: روز به روز پیش برویم. یک جای خاص برای خوشی‌های بی ادعا باز کنیم، گلها، شکلات، حمام داغ، و چند تا طنز تلخ با دوستانی که نمی رنجند و جنبه دارند.
گونه انسان در طی فقط چند صد هزار سال درک حیرت‌آوری از وجود پیدا کرده، ماشینهای شگفت انگیزی ساخته و یادگرفته فکر کند به اوضاع مسلط است.
اما شاید لازم باشد قبول کنیم که در بیداریهای نیمه شب، ممکن است برای مدتی شدیدا احساس ترس و  حقارت کنیم.
ترجمه: دکتر ایمان فانی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

error: Content is protected !!