ارتباط عشق و خویشتن دوستی

این ویدیو از مدرسه زندگی آلن دوباتن به ارتباط مستقیم عشق سالم و پایدار با خویشتن دوستی و عزت نفس می پردازد.

لینک مطلب در موسسه مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE

وبسایت مدرسه زندگی THE SCHOOL OF LIFE

یکی از خطرات بزرگ و کمی عجیبِ عاشق شدن، رفتار و پاسخ ماست، وقتی که طرفِ مقابل به عشق ما جواب مثبت می‌دهد. گاهی ما عاشق می‌شویم تا از دست نقایص خودمان به آغوش آدمی زیبا، «حسابی» و بی‌عیب و نقص پناه ببریم. ولی اگر چنین آدمِ کاملی، روزی تصمیم بگیرد به عشق ما جواب مثبت بدهد چه؟

 همین کافی است تا بلافاصله از چشم ما بیفتد!

 چطور ممکن است آدمی چنان کامل که در امید و آرزوی ماست، این­قدر بدسلیقه باشد که از ما خوشش بیاید؟

به نظر می‌رسد یکی از لوازم اصلیِ رابطۀ خوب این است که اوّل کمی خودمان را دوست داشته باشیم واین هم  در طول سالیان و عموماً در کودکی ساخته می‌شود. لازم است که خودمان را شایسته عشق بدانیم وگرنه به عشق دیگران در بزرگسالی خیلی ناشیانه و بد جواب می‌دهیم. بدون مقداری خویشتن‌دوستی، ابراز عشق آدمی دیگر برایمان ناخوشایند و گیج‌کننده خواهد بود و ناخودآگاه این عشق را پس می‌زنیم یا خرابش می‌کنیم. اگر قبلاً در زندگی همیشه نادیده گرفته شد­ه‌­ایم یا منفور بوده‌­ایم، راحت‌­تر خواهیم بود که باز ما را نادیده بگیرند یا به ما ابراز نفرت کنند.

اگر درست و حسابی قانع نشده باشیم که دوست‌داشتنی هستیم، دریافت عشق مثل این می‌ماند که جایزه‌ای به ما بدهند که خودمان را لایقش نمی‌دانیم. آن بیچاره‌ای که عاشق کسی شده که از خودش متنفّر است، باید خودش را آماده کند برای اینکه هر وقت از معشوق تعریف می‌کند، متّهم به چاپلوسی شود. طنزی قدیمی هست از «گروشو مارکس» که می‌گوید:

 «هیچ‌وقت عضو کلوبی نمی‌شوم که آدمی مثل مرا به عضویّت بپذیرد.»

 ما به تناقض توی این طنز می‌خندیم: مگر می‌شود آدم هم بخواهد عضو کلوبی بشود و هم وقتی عضو شد، دیگر عضویتش را نخواهد؟ چرا به خاطر عضویتمان جشن نگیریم؟ جوابش در نفرت از خود است! برای خیلی از ما به عضویت کلوبی عالی پذیرفته شدن چیزی است که روحمان برای باورش ساخته نشده است. از خودمان می‌پرسیم چطور به کلوب یا معشوقی اعتقاد داشته باشیم که به ما باور دارد؟

معمولاً در هر رابطه‌ای، چنین لحظۀ دشواری پیش می­‌آید که معلوم می‌شود قرار است به عشق ما جواب مثبت بدهند؛ دیگر قرار نیست ناامیدانه و از دور آرزوی وصل داشته باشیم و می‌شود به معشوق رسید. برخورد ما در این لحظه و حل بحران بستگی دارد به تعادلِ خویشتن­‌دوستی و نفرت از خود. اگر نفرت از خود پیروز شود، کسی که جواب مثبت گرفته ناگهان سرد می‌شود، و اعلام می‌کند که معشوق از اوّل هم به‌اندازه کافی خوب نبوده است! که البتّه «به‌اندازه کافی خوب نبودن» را بی‌هیچ معیار «مناسبی» تعیین کرده‌اند.

ولی اگر خویشتن­‌دوستی برنده شود، دو طرف قبول دارند که عشق دو جانبه معنایش این نیست که معشوق سبک و «ارزان» بوده، بلکه معنایش این است که عاشق، خودش را هم دوست دارد. به نظر می­‌آید اینکه خودمان را دوست داشته باشیم، اوّلین کار و «رمانتیک»‌ترین کاری است که می‌توانیم برای معشوق انجام دهیم.

ترجمه: دکتر ایمان فانی