دلسوزی و ترحم برای خویشتن را معمولا کاری می‌دانیم که شایسته یک بزرگسال نیست ولی می‌توان آن را بعنوان نوعی بازوالدینی و پدر و مادری کردن در حق خویشتن نگریست.